Vermoeiend: de digitale lomperik (herken hem)

Het is terwijl je door YouTube, Instagram of TikTok scrolt dat je zijn video tegenkomt.

Achter hem schitteren mooie blauwe neonlichten en wanneer hij spreekt in zijn microfoon vanuit zijn Ikea gamestoel, lijkt hij echt zijn onderwerp te beheersen. Marketingcoaching, Discord of crypto, maakt niet uit, hij zal je zeker vangen met een onderwerp dat hij aantrekkelijk weet te maken.

In het begin vind je hem leuk, met volop liftende filters is hij bijna charmant. En het is waar dat hij aardig lijkt… Te laat, je bent net in de klauwen van de digitale lomperik gevallen. Net als de televisielomperik heeft de digitale lomperik al vroeg gerealiseerd dat om belangrijk te lijken, je bovenaan een podium moet staan zodat anderen naar je luisteren. Inderdaad, zijn toespraken zouden op straat of onder een brug niet veel voorstellen, maar voor een camera, daar ben je zeker van aandacht door de communicatiestijl te kopiëren van degenen die in de spotlight staan. En het is waar dat zonder camera, hij alleen maar zou doorgaan voor wat hij is: een goeroe van een moderne sekte op zoek naar geld en digitale discipelen, die we ook volgers noemen.

Als specialist van slechts één onderwerp moet je hem vooral niet over iets anders vragen: algemene kennis is niet zijn ding. Bovendien, als hij zich uitlaat over andere ideeën, loopt het spaak.

Ranzig, de digitale suffer probeert allerlei vieze trucjes uit voordat hij doorbreekt, zoals het inhuren van figuranten voor een nepfeest waar hij dj is, mensen op straat vragen hoeveel ze verdienen (spoiler: natuurlijk zeggen ze allemaal meer dan 20.000 euro per dag), neppe verborgen camera’s opzetten met zijn medeplichtige vrienden en hij maakt tutorials op YouTube, maar hij praat 90% van de video alleen over zichzelf.

Het kan hem niets schelen nuttig te zijn, hij wil gewoon bekend zijn. Maar let op, hij doet een “glitter” baan die hij denkt moeiteloos te zijn: waarzegger, DJ, PR, columnist, recensent… en nu is hij een influencer, maar ver verwijderd van de eisen van professionele contentmakers.

Hij zal zelfs zijn microfoon nemen om voorbijgangers te interviewen over zeker commentaar uitlokkende onderwerpen, zoals het loonverschil tussen mannen en vrouwen of de body positive trend.

Klaar om alles te doen om aardig over te komen, soms zelfs de eerste de beste dakloze aanspreken, aan wie hij een Big Mac zal geven om menselijk te lijken, maar het voelt allemaal nep, je voelt het, het stinkt. Zelfs de neppe spelfouten die hij in zijn koppen zet na 28 jaar “om jong te lijken” of om “ongelooflijke” reacties uit te lokken, zijn nep.

Als je wat dieper graaft… dan wordt het ingewikkeld. Omdat de digitale suffer niets gratis doet. Als een syfilitische hoer, zal hij de beste versie van zichzelf tonen om een schijnbare nabijheid te garanderen die vertrouwen wekt, ver van de gebruikelijke gepolijste advertenties: hij is echt. Sterker nog, hij is zo echt dat hij niet aarzelt om te laten zien: ofwel een ellendige leefomgeving om je te laten denken dat hij net als jij is, ofwel een privéjet om te laten zien dat hij het grote leven leidt.

Wat hij verkoopt is nooit concreet: een bedorven marketingtraining, een onhoudbaar fitnessprogramma, bitcoin advies, kortom, allemaal perfect rotte onderwerpen… alles is gedaan om fysiek contact met jou zoveel mogelijk te beperken. Omdat de digitale suffer jou niet mag, harde realiteit.

Hij zegt dat hij een “expat/nomade” is, wat betekent: belastingontduiking, hij gaat ook niet voor jouw gezondheidszorg betalen, voor wie houd je hem. Kortom, hoe verder hij van je weg is, hoe beter hij zich voelt, “ja maar dat is alleen omdat ik van Thailand en Dubai houd, snap je.”

Hij aanbidt Elon, Kanye en de hele pestilente bende afval die voortdurend op zoek zijn naar aandacht met racistische of hatelijke uitspraken, overtuigd dat ze het toppunt van lucratief lanterfanten hebben bereikt. Trouwens, een van zijn video’s zal zeker aan hen gewijd zijn.

Persoonlijk, hij haat het om een ellendige rol te spelen om jou een arme Pdf te verkopen. Als alles geautomatiseerd kon worden, zou dat hem beter uitkomen. Binnenkort zal zijn wens dankzij AI in vervulling gaan, maar ondertussen is hij daar, pranks uitvoeren, geforceerde glimlachen en zelfs levensadvies geven terwijl hij waarschijnlijk liever heeft dat mensen stoppen hem voor een clown te houden.

Helaas voor hem, het is te laat. Een productiebedrijf heeft lang geleden zijn oog op hem laten vallen, en onder de mislukkelingen en wannabes die het internet bevolkten, werd hij nauwkeurig gekozen omdat hij de meest miserabele van de selectie was.

Operationele modus geïnspireerd door reclamemarketing voor waarzeggerijbureaus die complottheorieën/religieuze/vreemde verschijnselen/astrologie video’s posten die resoneren met degenen wiens IQ perfect overeenkomt met hun doelgroep, sociale media zijn vol valstrikken voor idioten ontworpen om het leven van marketeers te vergemakkelijken. De digitale suffer maakt geen uitzondering en zonder dat hij het ziet aankomen, wordt hij snel gecoacht als een marionet.

Ja, want de bescheiden kamer en het geïmproviseerde studio met blauwe neonlichten van de digitale suffer zijn slechts decors. Achter hem is een grote televisiegroep bezig, die heeft gerecycled wat de mensheid het meest walgelijk vindt: reality-tv.

Hoe dommer de kandidaat, hoe beter hij het doet, wat onvermijdelijk leidt tot een reactie of een commentaar van afschuw van het publiek. In marketing wordt dit “de engagement rate van consumenten” genoemd, en het is moeilijker om dit te verkrijgen met intelligente inhoud dan met controversiële inhoud. Ideaal voor het verkopen van sponsoring of advertentieruimte.

Voor de digitale sufferin is het moeilijker. Vanwege haar gebrek aan talent, moet ze direct haar kont laten zien… om zich er daarna voor te verontschuldigen. De ongeplande porno, net als de accidentele sekstape, zijn bewezen technieken die worden beschouwd als de Heilige Graal voor wie snel bekend wil worden met het intellect van een vlieg op vlees, vraag maar aan Kim K. voor wie anale spoeling geen geheimen meer heeft.

Maar in een tijd waarin de stroom van beelden waartoe we toegang hebben kolossaal is, wordt het vitaal om zo snel mogelijk opgemerkt te worden. Tijdens een workout video met een legging die te diep in de spleet zit, zal de digitale sufferin schitteren. Hoewel alpinisten zijn gestorven in minder diepe kloven, is het resultaat er. En omdat te veel niet langer voldoende is, zal ze ook lippen tonen zo gezwollen dat het lijkt alsof ze haar hoofd baart, om zich vervolgens te beklagen over de intimidatie die ze in haar video’s ondergaat. Want uiteindelijk is iedereen vrij om te doen wat hij wil… en zelfs als het lijken op een opblaaspop waarschijnlijk slechts een onhandige esthetische keuze is, wordt het uiteindelijke gevoel van een oproep tot keelneuken, tot haar grote verbazing, vreemd genoeg gesteund door haar volgers.

Uiteraard, om geselecteerd te worden onder zeer open kandidaten, zal ze met alle productiebazen, fotografen, cameramannen, enkele sponsors en vele anderen moeten slapen, wiens afschuwelijke en afstotelijke fysieke verschijning hen verhinderd heeft om op de voorgrond te treden. Om daar te komen, kan de digitale sufferin maar beter een lederen poes hebben, want ze zal alle achterste vernietigers van de westelijke buitenwijken van Parijs moeten doorstaan, die goed begrepen hebben dat, net als bij een bowlingbal, je er heel gemakkelijk drie vingers in kunt steken. En omdat ze steeds minder fris wordt, zal ze haar make-up trucs die dik met een troffel zijn aangebracht populariseren, zoals contouring, een manier van opmaken speciaal bestudeerd om bukkake-bestendig te zijn.

En trouwens, aangezien ze het in bulk gebruikt, waarom niet haar eigen make-upmerk lanceren?

Merk op dat tenminste pornoactrices de elegantie hebben om niet te liegen over wie ze zijn, maar de digitale sufferin wil veel meer premium zijn terwijl ze zelfs uit een Trump penthouse zou worden gezet vanwege vulgariteit, dat zegt genoeg.

Desondanks kan ze aan het einde van haar carrière en met wat middelen mogelijk evolueren naar een kontlikker in sommige Duitse porno’s na haar OnlyFans-pagina, “maar het is artistiek, snap je”. Haar duidelijk gemarkeerde nasolabiale plooi rond haar lippen is een direct zichtbaar gevolg van deze praktijk, en het is ideaal om elke MILF die probeert preuts te doen over haar schunnige verleden te overtroeven.

En net zoals de sufferin, moest de digitale suffer ook vaak pijpbeurten geven aan de juiste mensen. Toen hij jonger dan 16 was, werd hij naar een bepaalde bekende kabeltelevisiedirecteur gestuurd, en niet veel ouder, het speelde zich af tussen de openbare omroepen of streamingplatforms afhankelijk van het gebruikte orifice.

Sommige digitale suffers zijn zeer ambitieus, en met veel anale gel bereiken ze een televisieoptreden, zelfs een complete show als de vieze groepsactiviteiten met bejaarden hen niet afschrikken.

Zoals de niet zo frisse columnisten die tegelijk met hen op de set zijn, hebben ze knieën bedekt met littekens. Hun vastberadenheid is bewonderenswaardig, want ze zijn niet ver verwijderd van de muzieksingle die gelanceerd wordt als “de volgende zomerhit” na een optreden in een “talenten” show, hoewel er waarschijnlijk volwassen luiers nodig zijn om nog een paar jaar vol te houden voordat ze in de vergetelheid raken, net als de vleeszakken die hen voorgingen. En niets verandert, want wanneer je een succesvolle zanger bent, is het een understatement om te zeggen dat alle laatste hits je tussen de lippen zijn doorgegaan.

Televisie houdt van dit soort uitwerpselen omdat ze de kijkers geruststellen met het kunstmatige idee dat zij, de kijkers, normaal zijn en dat ze hun middelmatigheid niet in twijfel moeten trekken. Inderdaad, wie zou ultra-verwerkt voedsel kopen in de reclamespot die volgt op het programma, als deze laatste vol zat met knappe, gezonde, sportieve en intelligente mensen. Elke platte buik met buikspieren moet geassocieerd worden met de uiterste domheid zodat het publiek zich superieur voelt en zeker niet de eetlust verliest. We willen u niet weerhouden van consumeren, integendeel.

In de schemering van zijn twintiger jaren heeft de digitale suffer altijd de mogelijkheid om geld te verdienen door zijn digitale kont te tonen op bepaalde gespecialiseerde netwerken. Oké, de volgers zullen vooral niet veeleisende oude Indiërs zijn, maar als je geen ander talent hebt dan het tonen van een orifice, is elk inkomen welkom.

Vaak vindt de digitale suffer het fijn om bij zijn soortgenoten te zijn. Het is niet ongewoon dat hij andere suffers uitnodigt die hij voor een microfoon plaatst alsof het een podcast is om geloofwaardigheid aan zijn vrienden te geven. De onderwerpen zijn altijd dezelfde: hoe ik mijn leven heb gemaakt (en jij niet), hoe ik ondernemer werd (en jij niet), hoe ik in 5 minuten miljonair werd (en jij niet).

Om af te sluiten, we weten dat het internet, net als elk medium, zo is ingesteld dat het lijkt alsof het één groot feest is waar jij en ik niet voor zijn uitgenodigd, en dat we alleen maar hoeven te abonneren/kopen/reageren/delen om ons meer geaccepteerd te voelen. Natuurlijk zouden we in de verleiding kunnen komen. En zelfs als ‘de vraag snel beantwoord is’, mogen we nooit vergeten dat de digitale suffer vooral… een suffer blijft.